معنی کار آموز

هنرجو

Cadet

(صفت) کسی که مشغول آموختن کاریست. توضیح فرهنگستان این کلمه را بجای پذیرفته است، دانشمند مطلع، حاذق مجرب.

‎ نگار آموز (معلم نقاشی)، پیکر آموز (معلم سیاق معلم حساب)، نویس آموز (معلم خط) (صفت) آنکه نوشتن آموزد، آنکه نقاشی تعلیم دهد، آنکه حساب آموزد آنکه سیاق تعلیم دهد رقوم آموز. (صفت) آنکه نوشتن آموزد، آنکه نقاشی تعلیم دهد، آنکه حساب آموزد آنکه سیاق تعلیم دهد رقوم آموز.

(اسم) علم و حکمت آموز معلم پیر مرشد هادی، صاحب علم و حکمت آموز معلم پیر مرشد هادی، صاحب علم و حکمت و ادب.

‎ (اسم) آنکه چیزهای بد بدیگران یاد دهد کسی که پندهای نادرست دهد مقابل نیک آموز، (صفت) آنکه چیزهای بد از دیگران یاد گیرد مقابل نیک آموز.

آموز. (نف مرخم) در کلمات مرکبه چون بدآموز و خودآموز و غیره، مخفف آموزنده است:
سزد گر ز خویشان افراسیاب
بدآموز دارد دو دیده پرآب.
فردوسی.
نگار من که بمکتب نرفت و خط ننوشت
بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد.
حافظ.
|| (ن مف مرخم) در دست آموز و جز آن، مخفف آموزیده یعنی آموخته است:
ای دل من زوبهر حدیث میازار
کاین بت فرهخته نیست هست نوآموز.
دقیقی.
دیگری را در کمند آور که ما خود بنده ایم
ریسمان در پا نباشد مرغ دست آموز را.
سعدی.
|| (اِمص) آموزش. عمل آموختن. تعلیم:
چو فارغ شد از پند و آموز مرد
ببستند پیمان و سوگند خورد.
شمسی (یوسف و زلیخا).

رقوم آموز. [رُ] (نف مرکب) رقوم آموزنده. رقم آموز. (فرهنگ فارسی معین).

بازی آموز. (نف مرکب) آموزنده ٔ بازی. تعلیم دهنده ٔ بازی. رقص آموز:
بازی آموز لعبتان طراز
از پس پرده گشت لعبت باز.
نظامی (هفت پیکر ص 280).

ره آموز. [رَه ْ] (نف مرکب) راه آموز. استاد. راهنما.رهبر. تعلیم دهنده. (از یادداشت مؤلف):
ره آموز تو اندر کارها روح الامین بادا.
فرخی.
ره آموز و روزی ده و چاره گر
بود این سه مربی پدر را پدر.
اسدی.
تا چون تو کله دوختن آموختی از ما
بر دست و گریبان تو باشیم ره آموز.
سوزنی.
رجوع به راه آموز شود. || کتابهای گید. (یادداشت مؤلف).

راه آموز. (نف مرکب) ره آموز. استاد. (بهار عجم). راهنما و رهنمون. (از آنندراج). راهنما و بدرقه. (ناظم الاطباء). و رجوع به ره آموز در همین لغت نامه شود. || که از کسی راه یاد گیرد.

اسب آموز. [اَ] (نف مرکب) رایض. رائض. (مهذب الاسماء).

نصیحت آموز. [ن َ ح َ] (نف مرکب) نصیحت کن. پنددهنده. راهنما. نصیحت گر:
گرچه دل پاک و بخت پیروز
هستند ترا نصیحت آموز.
نظامی.

پند آموز

آموختن
آموزنده، یادگیرنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بدآموز، خودآموز، دانش‌آموز، کارآموز، هنرآموز،
آموخته (در ترکیب با کلمۀ دیگر): دست‌آموز،
یاددهنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): ادب‌آموز،
(اسم مصدر) [قدیمی] آموختن، یاد گرفتن،

275